Dziennik Helgii - Helga Hoskova - Weissowa

Wśród innych pozycji literatury obozowej „Dziennik Helgi” to książka szczególna. Obok „Dziennika” Anne Frank to jedyne – tak obszerne i wyjątkowe – spisane wspomnienia dziecka z pobytu w obozie koncentracyjnym.
***

Helga zaczyna pisać pamiętnik w 1938 roku. Ma wtedy osiem lat i mieszka z rodzicami w Pradze. Rodzina Helgi jest ofiarą pierwszej fali nazistowskiej inwazji – jej ojciec traci pracę, przed dziewczynką zamykają się drzwi szkoły, a cała trójka otrzymuje zakaz opuszczania mieszkania. Wkrótce dochodzi do pierwszych deportacji; zaczynają znikać przyjaciele i bliscy Helgi. Ona sama, wraz z rodzicami, przybywa do obozu w Terezinie, skąd po trzyletnim pobycie jej ojciec zostaje wysłany do Auschwitz. Niedługo potem Helga i jej matka również. Tymczasem wuj dziewczynki ukrywa pamiętnik, zamurowując go w ścianie. W obozie Auschwitz-Birkenau ginie ojciec Helgi. Dziewczynce i jej matce cudem udaje się przeżyć zarówno pobyt w obozie, jak i tułaczkę ostatnich dni wojny. Ostatecznie wracają do Pragi. Tam Helga, mając prawie szesnaście lat, uzupełnia dziennik o niespisane wspomnienia. Należy do nielicznej grupy Żydów pozostałych w mieście.

„Dziennik Helgi” to pierwsze tłumaczenie jej pisanego ołówkiem na kartkach szkolnego zeszytu dziennika – uderzająco bezpośredniego i wyjątkowego świadectwa, czym był Holokaust.

 

 Holocaustem, obozami, II wojną śwatową interesuje się od czasów matury. W 2006 roku na egzamin ustny z języka polskiego przygotowywałam się z w/w tematyki.

"Dziennik Helgi" jest pamiętnikiem 8 letniej dziewczynki, która początkowo w sposób dziecinny, bardzo obszerny opisuje realia życia w tamtych czasach. Z upływem kart książki zapisy stają się dojrzalsze. Wydaje mi się to oczywiste iż takie przeżycia dogłębnie zmieniają mentalność dzieci. Z dziennika dowiadujemy się o strasznych warunkach życia Żydów w getcie, głodzie, brudzie, epidemiach. Bohaterowie boją się nie tylko o własne życie, ale i o życie znajomych, sąsiadów, krewnych,osób z którymi dzielili izby. Uderzająca jest obłuda Niemców, którzy nierzadko w żywe oczy kłamali Żydom, iż wyjeżdżają do pracy, że będą mieli lepsze warunki, więcej jedzenia itd. 

Helga nigdy nie dowiedziała się co stało się z jej ojcem, najprawdopodobniej zginął w Auschwitz. Krótko przed zakończeniem wojny dziewczyna z matką zostają przeniesione do innego obozu. Wstrząsające jest to, że kobiety przez 16 dni podróżują zamkiętym pociągiem. 

Dodatkowym atutem książki jest wywiad z autorką.

Książkę mogłam przeczytać dzięki zabawie na blogu Notatnik Kulturalny

Jakoś dzisiaj nie mam weny do pisania, brakuje mi słów, więc trochę wspomagałam się recenzjami innych ze strony Lubimy Czytać.